TARNOWSKIE STUDIA TEOLOGICZNE Tom XXVII/1

Ks. Henryk Szmulewicz: Miłość jako forma poznania prawdy o Bożej Opatrzności

Ks. Janusz Królikowski: Eucharystia buduje wspólnotę Kościoła. Zasady teologiczne i propozycje pastoralne

Aleksandra Witkowska: Legenda hagiograficzna i etiologiczna świętych miejsc i obrazów. Refleksja metodologiczna

Ks. Marek Kluz: Współczesne moralno-wychowawcze aspekty ludzkiej płciowości

Ks. Zbigniew Waleszczuk: Podstawy etyki solidarności Jana Pawła II

Ks. Tomasz Rozkrut: Biskup – współczesnym następcą Apostołów

Ks. Robert Kantor: Przeznaczenie stypendiów Mszy Świętych binowanych lub trynowanych

Ks. Ryszard Banach: Wychowanie alumnów Seminarium Duchownego w Tarnowie w pierwszych latach jego istnienia (1838-1850)


SPRAWOZDANIA I MATERIAŁY

Słowo ks. bpa dr. Wiktora Skworca skierowane do uczestników sesji „Misja biskupa w Kościele i społeczeństwie na początku III tysiąclecia” – bp Wiktor Skworc

Słowo Biskupa Tarnowskiego
– nadanie honorowego obywatelstwa miasta Tarnowa ks. prof. Michałowi Hellenowi – bp Wiktor Skworc

Misja biskupa w Kościele i społeczeństwie na początku III tysiąclecia
Sesja naukowa w 10. rocznicę konsekracji bpa dr. Wiktora Skworca – ks. Antoni Żurek

Roman Brandstaetter – życie w cieniu krzyża.
Sesja popularno-naukowa poświęcona osobie i twórczości Romana Brandstaettera

Ks. prof. dr hab. Michał Heller laureatem nagrody Templetona
i honorowym obywatelem Miasta Tarnowa.

List Rady Wydziału Teologicznego sekcja w Tarnowie do ks. prof. hab. Michała Hellena


RECENZJE

Ks. P. Szczur, Problematyka społeczna w późnoantycznej Antiochii. Na podstawie nauczania homiletycznego Jana Chryzostoma, Lublin 2008, ss. 634 – ks. Antoni Żurek

Laurence Freeman, Jezus wewnętrzny nauczyciel, tłum. Ewa Elżbieta Nowakowska, Kraków: 2007 Wydawnictwo Homini, ss. 337 – Bartosz Wieczorek

Cristianos y democracia, C. Izquierdo, C. Soler (red.),
Pamplona: Editorial Eunsa 2006, ss. 364 – ks. Robert Kantor

Ks. Jan Piwowarczyk, Bieda jako wyzwanie duszpasterskie w świetle nauczania społecznego Jana Pawła II, Kraków: Wydawnictwo Naukowe Papieskiej Akademii Teologicznej 2007, ss. 298 – ks. Józef Młyński

Słownik polskich teologów katolickich, t. 9, 1994-2003, ks. Józef Mandziuk (red.), Warszawa 2006, ss. 771 – ks. Antoni Żurek

Ks. Leszek Misiarczyk, Osiem logismoi w pismach Ewagriusza z Pontu, Tyniec 2007, ss. 424 – ks. Antoni Żurek

MIŁOŚĆ JAKO FORMA POZNANIA PRAWDY O BOŻEJ OPATRZNOŚCI

Ogłaszając encyklikę o Bożej miłości – Deus caritas est (25.01.2006 r.) – Ojciec Święty Benedykt XVI w pewnym sensie wskazał, w jakim kierunku powinna zmierzać współczesna refleksja teologiczna. Klucz miłości, jaki został przyjęty w papieskim przesłaniu o Bogu i Jego odniesieniu do całego stworzenia, pozwala coraz głębiej przenikać niewypowiedziane tajemnice naszej wiary. Co więcej, lektura encykliki Deus caritas est, umacnia nas w przekonaniu, iż sama miłość jest formą poznania Boga i całej treści Jego Objawienia.
Ojciec Święty pisze o tym w następujący sposób: „Istnieje wiele możliwości widzenia Boga. (A ponieważ) On nas kocha, pozwala, że możemy zobaczyć i odczuć Jego miłość i z tego «pierwszeństwa» miłowania ze strony Boga może, jako odpowiedź, narodzić się miłość również w nas. W procesie spotkania pokazuje się również wyraźnie, że miłość nie jest tylko uczuciem. Uczucia przychodzą i odchodzą. Uczucie może być cudowną iskrą rozniecającą, lecz nie jest pełnią miłości. (Dlatego) spotkanie (z Bogiem) wymaga (…) zaangażowania naszej woli i naszego intelektu. Rozpoznanie Boga żyjącego jest drogą wiodącą do miłości, a «tak» naszej woli na Jego wolę łączy rozum, wolę i uczucie w ogarniający wszystko akt miłości”.
„Bóg jest miłością” (1 J 4,16) – to podstawowe orędzie Bożego Objawienia, a zarazem podstawowa prawda o Bogu i Jego odniesieniu do całego stworzenia. Tę pełną miłości troskę Boga o cały świat i prowadzenie go do ostatecznego celu określa się w teologii za pomocą pojęcia Bożej Opatrzności. Czy zatem nie jest rzeczą uzasadnioną, aby wśród nas, wierzących
w Chrystusa, formą poznania Bożej Opatrzności w coraz większym stopniu stawała się miłość, skoro ona sama stanowi istotną treść tej prawdy wiary?
Na to pytanie będziemy starali się odpowiedzieć w niniejszym studium. Omówimy najpierw niektóre trudności, jakie człowiek napotyka na drodze poznawania Opatrzności Bożej (tylko) przez wiarę (1). Następnie zaś, w świetle przeprowadzonej refleksji, poddamy analizie argumentację, uzasadniającą stosowanie kategorii miłości w teologicznych poszukiwaniach, związanych
z wyjaśnieniem prawdy o Bożej Opatrzności (2).