Cantionale Ecclesiasticum. Łacińskie śpiewy liturgiczne - wybór

Sobór Watykański II w Konstytucji o liturgii Sacrosanctum concilium stwierdza, iż "śpiew gregoriański Kościół uznaje za własny śpiew liturgii rzymskiej. Dlatego w czynnościach liturgicznych powinien on zajmować pierwsze miejsce, wśród innych równorzędnych rodzajów śpiewów" (KL 116). Natomiast posoborowa Instrukcja o muzyce w świętej liturgii Musicam sacram Świętej Kongregacji Obrzędów dodaje, iż "należy przede wszystkim dbać o studium i praktykę śpiewu gregoriańskiego, albowiem przez swoje szczególne właściwości stanowi on nader ważną podstawę dla uprawiania muzyki sakralnej" (MS 52). episkopat Polski polecił, by "zatroszczyć się w szczególny sposób o to, by chorał gregoriański znalazł więcej miejsca niż dotąd, w liturgii w seminariów duchownych, domów zakonnych, podczas rekolekcji i zjazdów duchowieństwa, w kościołach katedralnych, zwłaszcza w ramach odprawianej tam liturgii w języku łacińskim, a także w większych kościołach (IEP 31). Ponadto Vaticanum II poleca , aby przygotować wydania ksiąg śpiewu gregoriańskiego" zawierające łatwiejsze wydania do użytku mniejszych kościołów"( KL 117).

Niniejsze wydanie Cantionale Ecclesiasticum wychodzi naprzeciw tym zleceniem. Śpiewnik ten zawiera bowiem proste śpiewy w języku łacińskim i przeznaczony jest dla wszystkich wiernych uczestniczących w liturgii sprawowanej w języku łacińskim. Idę towarzyszącą powstaniu tego śpiewnika była chęć, by każdy chrześcijanin niezależnie od wykształcenia i zdolności muzycznych mógł opanować podstawowe śpiewy łacińskie w liturgii rzymskiej i włączyć się we wspólny śpiew liturgiczny. Stąd Śpiewnik zawiera podstawowe śpiewy łacińskie. Dodatkowym atutem Śpiewnika jest fakt, iż wszystkie teksty zamieszczonych śpiewów zostały przetłumaczone na język polski.

Śpiewnik składa się z czterech części i appendixu. Pierwszą część stanowi Ordo Missae zawierające porządek śpiewu w czasie mszy świętej. Druga część zawiera Ordinarium Missae, czyli części stałe mszy świętej kropka zostały wybrane dwa cykle mszalne: Missa de Angelis i tzw. Missa simplex. Trzecią część Piwnika stanowi proprium de tempore, a w nim podstawowe śpiewy wybranych okresów liturgicznych. Ostatnią częścią stanowią Cantus z selekcji, i to znajdują się wybrane śpiewu o Eucharystii i Najświętszej Maryi Pannie. W dodatku - Appendix- zostały zamieszczone tony psalmowe.

Należy zaznaczyć, już wszystkie śpiewy Cantionale Ecclesiasticum są śpiewami liturgicznymi, gdyż zostały Wzięte z ksiąg zawierających śpiewy liturgiczne zatwierdzonych przez stolicę apostolską kropka Niech zatem to skromne opracowanie przyczyni się do większego spopularyzowania śpiewów, które kościół uważa za wzór muzyki sakralnej.

ks. Grzegorz Piekarz