Ikona z wizerunkiem świętej Teresy z Ávili

Opis

Ikona świętej Teresy z Ávili

Ikona świętej Teresy z Ávili wykonana na desce lipowej, podwójnie gruntowanej oraz uszlachetnionej płatkami pozłoty. Wizerunek świętej Teresy z Ávili został naniesiony przy użyciu specjalnej techniki druku bezpośrednio na deskę.

Święta Teresa z Ávili

Urodziła się 28 marca 1515 roku w Ávili w Hiszpanii. Była szóstym dzieckiem (z jedenaściorga) Alfonsa Sanchez de Cepeda i Beatriz de Ahumada. Na świat przyszła w okresie wielkich odkryć Ameryki. W kraju szerzyła się reformacja, a życie zakonne w większości zgromadzeń chyliło się ku upadkowi. Coraz więcej domów zakonnych przypominało pensjonaty niż ośrodki życia duchowego. W klimacie takich niepokojów, walki i zmagań upływały lata dzieciństwa Teresy. Jej rodzina była bardzo pobożna. Z domu wyniosła szczególną cześć i nabożeństwo do Najświętszej Maryi Panny. Złożywszy śluby zakonne, postanowiła zmierzać do doskonałości bardziej z gorliwością niż roztropnością, to doprowadziło do ją ciężkiej choroby. 

Teresa poczuła, że reguła zakonna niewiele od niej wymaga, a ona czuje się wezwana do większego poświęcenia i oddania. Dlatego też święta podjęła się niezwykłego dzieła – Reformy Zakonu. Dnia 24 sierpnia 1562 roku został założony klasztor pod wezwaniem św. Józefa z pierwotną regułą karmelitańską w Avila. Był to pierwszy klasztor Karmelitanek Bosych oddanych życiu modlitwy, umartwienia i samotności w ścisłej klauzurze. W nowym domu zakonnym wystrzegano się wszelkich przywilejów związanych z pochodzeniem społecznym.

Powstanie zreformowanego klasztoru pod wezwaniem św. Józefa dało początek reformie karmelitańskiej. Pomimo wielu oporów ze strony hierarchii Kościoła w latach 1567-1582 powstały 32 klasztory zreformowane. Wielkim orędownikiem Teresy był św. Jan od Krzyża, którego ceniła bardzo ze względu na przymioty jego ducha.

Zmarła 4 października 1582 roku w święto św. Franciszka z Asyżu w Alba de Tormes. Jako błogosławioną ogłosił ją Paweł V 24 kwietnia 1614 roku, kanonizował ją Grzegorz XV 12 marca 1622 roku, a jako pierwszą kobietę 27 września 1970 roku Paweł VI ogłosił św. Teresę od Jezusa Doktorem Kościoła.

Życie zakonne Teresa ujmuje jako intensyfikację życia chrześcijańskiego; widzi je ona w aspekcie osobistego doświadczenia duchowego i w służbie Kościołowi. Chrystus jest mistrzem i konkretnym wzorem życia zakonnego. Ubóstwo ewangeliczne realizowane w życiu zakonnym jest wyrazem wolności ducha i świadectwem dla świata. Dziewictwo jest pojmowane jako wyraz miłości ku Chrystusowi. Wszystkie uczucia, myśli winny być ześrodkowane na Chrystusie, Chrystusie Jego obecność winna przenikać i kształtować życie wspólnotowe. Posłuszeństwo daje gwarancje praktyczne. Jest ono wyrazem łączności z Kościołem. Stąd też zalecana jest postawa największej uległości wobec Kościoła, która jest jednocześnie służbą dla świętej Matki Kościoła katolickiego.

Lektura pism św. Teresy ukazuje nam ją jako doskonałą przewodniczkę na drogach wiodących do Boga i do osiągania świętości. Dowodem szczególnego uznania ze strony Kościoła było nadanie jej w 1970 roku tytułu doktora Kościoła.

Dzięki estetycznemu wykończeniu, ikona świętej Teresy z Ávili nie wymaga dodatkowej oprawy i może stanowić niezwykły upominek religijny na każdą okazję:

podarunek dla księdza lub siostry,

z okazji Chrztu Świętego,

z okazji Pierwszej Komunii Świętej,

z okazji Bierzmowania

z okazji imienin lub urodzin.