KRĄG BIBLIJNY Zeszyt spotkań 9. Materiały dla duszpasterzy, animatorów i wszystkich, którzy pragną czytać Pismo Święte. ...

Zeszyt 9 „Kręgu Biblijnego” – w części pierwszej – zawiera komentarze do czytań z Ewangelii na niedziele i święta Wielkiego Postu i całego okresu wielkanocnego (od uroczystości Zmartwychwstania Pańskiego do uroczystości Wniebowstąpienia). Druga część natomiast składa się z trzech artykułów: o Równinie Nadmorskiej (pod kątem geograficznym i archeologicznym), o Księdze Powtórzonego Prawa (nazwa, treść i orędzie teologiczne) i o św. Pawle. W zeszycie znalazły się również rozważania do nabożeństwa drogi krzyżowej. Miłym dodatkiem jest też płyta CD z fotografiami Jerozolimy (szczególnie miejsc związanych z drogą krzyżową Jezusa Chrystusa i bazyliką Bożego Grobu).

W więzi z Apostołami – Ks. prof. dr hab. Henryk Witczyk


SPOTKANIA Z BIBLIĄ

Ks. dr Tomasz Siemieniec
1. Każdy ma swoją pustynię (Mk 1,12-15)
Życie ludzkie jako zmaganie się ze złem
2. Jego słuchajcie (Mk 9,2-10)
Kościół – wspólnota wezwana do słuchania
3. On zaś mówił o świątyni swojego ciała (J 2,13-25)
Chrześcijanin żywą świątynią Boga na wzór Jezusa
4. Światło przyszło na świat (J 3,14-21)
Pomiędzy światłością i ciemnością
5. Godzina Syna Człowieczego (J 12,20-33)
Sąd odbywa się dziś
6. Samotność Jezusa (Mk 15,20b-41)
Chrześcijanie w godzinie próby

Ks. dr hab. Michał Bednarz
7. Pusty grób (J 20,1-9)
Miłość pomaga uwierzyć
8. Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli (J 20,19-31)
Nie jest łatwo uwierzyć w zmartwychwstanie Jezusa
9. To właśnie znaczyły słowa, które mówiłem (Łk 24,35-48)
Chrześcijanin świadkiem zmartwychwstania
10. Jezus Dobrym Pasterzem (J 10,11-18)
Czy idę za głosem Jezusa Chrystusa?
11. Krzew winny i latorośle (J 15,1-8)
Musimy trwać w Jezusie Chrystusie
12. Wytrwajcie w miłości (J 15,9-17)
Chrześcijanin przyjacielem Boga i ludzi
13. Wniebowstąpienie (Mk 16,15-20)
Moc Jezusa Chrystusa pozostała z Jego uczniami

Ks. mgr lic. Jan Jacek Stefanów
14. Napełnieni Duchem Bożym (J 20,19-23)
Nowe stworzenie, nowa wspólnota, nowa misja
15. Zanurzeni w Trójcy Świętej (Mt 28,16-20)
Posłani, by zakorzeniać i ożywiać w Bogu
16. Wzrastanie królestwa Bożego (Mk 4,26-34)
Siać słowo, by się urzeczywistniało królestwo Boże
17. Burza na jeziorze (Mk 4,35-41)
Czy Bóg nas opuścił?
18. Wiara czyni cuda (Mk 5,21-43)
Pokonywać ludzkie ograniczenia siłą wiary i z Bożą pomocą

Poznawać Biblię

I. Wprowadzenie do Pisma Świętego
– dr hab. Krzysztof Mielcarek
Geografia i archeologia Ziemi Świętej – Równina Nadmorska

II. Stary Testament
– ks. dr hab. prof. KUL Mirosław Stanisław Wróbel
Księga Powtórzonego Prawa
– nazwa, treść i orędzie teologiczne
Szema Izrael (Pwt 6,4-9)

III. Nowy Testament
– ks. dr Piotr Łabuda
Aby poznać Pawła Apostoła, cz. III
Od samotności i ukrycia do wspólnego głoszenia z mocą

W więzi z Apostołami

Po zmartwychwstaniu – jak podają Dzieje Apostolskie – Jezus ukazywał się uczniom przez czterdzieści dni. Najstarsze świadectwa dotyczące zmartwychwstania i spotkań uwielbionego Jezusa z uczniami przekazuje kerygmat apostolski, który znajdujemy w 1 Kor 15,3b-5 (por. credo z lat trzydziestych w Rz 1,3-4). Ewangeliści nawiązują do tej praapostolskiej tradycji i snują narrację o ukazywaniu się Pana Jezusa swoim wiernym uczennicom i uczniom. Według Mateusza najpierw objawił się niewiastom na drodze do Jerozolimy, następnie Jedenastu, kiedy udali się już do Galilei. Marek wspomina o spotkaniu Marii Magdaleny z Jezusem zmartwychwstałym – miał wyrzucić z niej siedem złych duchów – a także dwóch Apostołów, gdy szli do wsi. Łukasz dokładniej opisuje to spotkanie: znajdowali się oni w drodze do Emaus. Relacjonuje też ukazanie się Jezusa uczniom w Jerozolimie. Jan tym dniom – między zmartwychwstaniem a wniebowstąpieniem – poświęca najwięcej miejsca. Według niego Maria Magdalena ujrzała Jezusa, gdy stała przed pustym grobem. Tego samego dnia ukazał się On jeszcze uczniom przebywającym w zamknięciu w obawie o swoje życie. Przybył do nich po raz kolejny po ośmiu dniach. Później przebywał z wybranymi uczniami nad Morzem Tyberiadzkim. Jezus „dał im też wiele dowodów, że żyje” (Dz 1,3). Pokazywał im między innymi ręce i nogi, ręce i bok. Prosił o kawałek ryby do zjedzenia. W Emaus na oczach uczniów powtórzył gest łamania chleba z Wieczernika. Tomaszowi pozwolił włożyć rękę do swojego boku.
Uczniowie na ogół rozpoznawali Go z trudem. W dalszym ciągu musiał im tłumaczyć Pisma. Związek między Jezusem z Nazaretu a zapowiadanym przez księgi Starego Testamentu Mesjaszem (Chrystusem), który miał cierpieć, umrzeć, a następnie zmartwychwstać, wcale nie był dla nich oczywisty. Ta ich wiara-niewiara – zdaje się – nie skończyła się nawet z momentem wniebowstąpienia. To dopiero zesłanie Ducha Świętego pozwoliło im – lękającym się nawet szeptu – przemówić „donośnym głosem” (Dz 2,14).
W nadchodzącym okresie liturgicznym – Wielkim Poście kończącym się Wielkim Tygodniem i uroczystością Zmartwychwstania Pańskiego oraz kolejnych tygodniach wielkanocnych – powinniśmy mieć przed oczami Apostołów takich, jakimi w tych dniach byli, raczej słabych niż silnych, o czym jednogłośnie zaświadczają cztery Ewangelie. O ten wierny ich portret zadbają wyznaczone czytania niedzielne i świąteczne, a także komentarze do nich zgromadzone choćby w przygotowanym na najbliższe miesiące zeszycie „Kręgu Biblijnego”. Nie chodzi wszak o to, aby ich kosztem poprawić sobie własne samopoczucie. Mało roztropne byłoby takie podejście w rozpoczynającym się właśnie Wielkim Poście, który jest przecież wezwaniem do doskonalenia się w pokorze. Pamiętajmy więc o tym, że my w porównaniu z Apostołami znajdujemy się w uprzywilejowanej sytuacji: ich horyzont religijny był inny niż nasz. Jezus oczekiwał od nich odwagi – także w sensie poznawczym. Tak, oni byli świadkami żyjącego Jezusa i widzieli pusty grób, ale stanęli w obliczu nieskończonej tajemnicy, jaką jest Pascha Mesjasza. Ale prowadzeni i oświeceni przez uwielbionego Jezusa oraz Pisma doszli do prawdziwej wiary paschalnej: „Widzieliśmy Pana” (J 20,25), „Widziałam Pana” (J 20,18). My budujemy naszą wiarę najpierw na tym świadectwie, a następnie sami jesteśmy prowadzeni przez zmartwychwstałego Jezusa i Pisma, aby Go rozpoznać jako obecnego i działającego w naszym życiu i w życiu wspólnoty Kościoła. Co więcej, tę naszą wiarę pogłębiają ewangeliści (Mateusz, Marek, Łukasz i Jan), którzy wiernie przekazują nam świadectwo Kościoła apostolskiego – uczennic i uczniów ziemskiego i niebiańskiego Jezusa – PANA. Oby każdy z nas mógł dojść do wiary, która wyraża się w kontemplacji, i mógł powtórzyć za Marią Magdaleną: Widziałem Pana! – i stale mam Go przed oczami, w sercu i w duszy!

Ks. prof. dr hab. Henryk Witczyk
Przewodniczący Dzieła Biblijnego im. Jana Pawła II