Pisma mądrościowe Starego Testamentu

Kanon chrześcijański dzieli Biblię na księgi historyczne, mądrościowe (dydaktyczne) i proroków. Mianem ksiąg mądrościowych albo dydaktycznych obejmujemy te pisma, które w kanonie Soboru Trydenckiego zostały umieszczone pośrodku między księgami historycznymi i prorockimi, a mianowicie: Hiob, Psalmy, Przysłowia, Kohelet (Eklezjastes), Pieśń na pieśniami, Mądrość Salomona i Syrach (Eklezjastyk). Ponieważ Psalmy z racji swej teologicznej doniosłości i zwłaszcza bogatego użytku liturgicznego w Kościele wymagały obszerniejszego opracowania, poświęcono im odrębny tom wprowadzenia do Starego Testamentu (Psałterz i Księga Lamentacji, Tarnów 2003).
W żadnej części Starego Testamentu nie dostrzegamy tylu podobieństw między autorami natchnionymi a starożytnymi pismami pozabiblijnymi jak właśnie w księgach mądrościowych. Dlatego ks. Tadeusz Brzegowy dokonał przeglądu myśli mądrościowej Egiptu, Mezopotamii i innych sąsiadów Izraela, by pokazać wspólne korzenie tej myśli oraz oryginalność autorów biblijnych. Przez mądrość izraelską rozumie pewien nurt myślowy i teologiczny w religii Izraela, który zaczął się od Salomona, a trwał aż do czasów hellenistycznych, wzbogacając swoje metody i pole zainteresowań w zmieniających się okolicznościach kulturowych i religijnych. Oczywiście, koncentruje się też na jego sensie praktycznym, moralnym, związanym z ludzkim postępowaniem Taką mądrość człowiek, zwłaszcza młody, powinien usilnie zdobywać, słuchając ludzi starszych i mądrych, którzy przekazują doświadczenia własne i wielu dawnych pokoleń. Ostatecznie jest ona darem Boga.